Τίτλος
Ανάγλυφο της Ελευσίνας, με τη Δήμητρα, την Περσεφόνη και τον Τριπτόλεμο (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα).
Τίτλος
INWOOD, Henry William. The Erechtheion at Athens. Fragments of Athenian Architecture and a few Remains in Attica Megara and Epirus ..., Λονδίνο, W. Nicol for J. Carpenter & Son, ..., MDCCCXXVII [=1827]. .
Πρωτότυπος τίτλος
Bas-relief d'Eleusis Musée Central
Έκδοση
CABROL, Elie. Voyage en Grèce 1889 Notes et Impressions. Vingt et une planches en héliogravure et cinq plans lithographiés tirés hors texte, Παρίσι, Librairie des Bibliophiles, 1890.
Περιοχή/Τοποθεσία
Αθήνα
Ελευσίνα
Αττική
Θέμα
Αρχαιότητες – Τέχνη
Περιγραφή
O Άγγλος αρχιτέκτονας, αρχαιολόγος και συγγραφέας Henry William Inwood (1794-1843) ήταν ο μεγαλύτερος γιος του αρχιτέκτονα William Inwood, ο οποίος έμεινε γνωστός ως δημιουργός πολλών εκκλησιών στο Λονδίνο. Ο Henry W. Inwood ταξίδεψε στην Ιταλία και την Ελλάδα το 1818-1819, ενώ συνεργάστηκε με τον πατέρα του για την οικοδόμηση της St Pancras New Church, ενός από τα πιο δημοφιλή κτήρια νεοκλασικού ρυθμού στο Λονδίνο. Η εκκλησία εντυπωσιάζει μέχρι σήμερα με το προστώο με Καρυάτιδες από πηλό, μίμηση του αντίστοιχου από το Ερέχθειο στην Ακρόπολη των Αθηνών και επίσης με το καμπαναριό της, απομίμηση του χορηγικού μνημείου του Λυσικράτη στην Πλάκα. Ο Henry W. Inwood, κατά τη διαμονή του στην Αθήνα, συγκέντρωνε γύψινα εκμαγεία αρχιτεκτονικών στοιχείων των μνημείων, όταν του ανακοινώθηκε ότι τα σχέδια του ιδίου και του πατέρα του επικράτησαν στον διαγωνισμού για την οικοδόμηση της εκκλησίας St Pancras. Ο Inwood μεσολάβησε επίσης για την ασφαλή άφιξη στην Αγγλία των γλυπτών που αφαίρεσε ο Λόρδος Elgin από την Ακρόπολη. Το 1824 δημοσίευσε την παρούσα εντυπωσιακή έκδοση, ενώ το 1834 ένα φυλλάδιο με τίτλο "Of the Resources of Design in the Architecture of Greece, Egypt, and other Countries, obtained by the Studies of the Architects of those Countries from Nature". Πέθανε κατά τη διάρκεια ταξιδιού του προς την Ισπανία, μετά από ναυάγιο στο οποίο δεν υπήρξαν επιζώντες. Στην εισαγωγή του πονήματος αυτού τονίζει την επιθυμία του να αναδείξει τη σημασία του λαμπρού ναού του Ερεχθείου, που πιστεύει ότι δεν αξιοποιήθηκε ως άρμοζε στις εκδόσεις των J. Stuart και N. Revett και συμπληρώνει ότι «θα άξιζε να αφιερωθεί χρόνος να συγκολληθούν τα θραύσματα από τα μνημεία». Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρεί μια αναδρομή στους πολιτισμούς του Ευφράτη και της Παλαιστίνης και υποδεικνύει στοιχεία αυτών των πολιτισμών που μεταφέρθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Βασίζεται στα κείμενα των Παυσανία, Ηροδότου, Πλίνιου, Διόδωρου Σικελιώτη, Στράβωνα, ενώ συνδέει το μυθολογικό παρελθόν με τα ιστορικά κατάλοιπα. Το επόμενο κεφάλαιο, που τιτλοφορείται Όμηρος, είναι μία αφορμή για να περιγράψει την Τίρυνθα, τον Ορχομενό, τις Μυκήνες, σχολιάζοντας παράλληλα στοιχεία από την ομηρική εποχή σχετικά με τα άρματα, τα πλοία, τα ταφικά έθιμα, τα μέγαρα, τα ιερά, τα συμπόσια. Από τα ιστορικά χρόνια σχολιάζει πληροφορίες από τον Ησίοδο ή τον Ηρόδοτο σχετικά με τους αρχαίους ναούς, τα ιερά και τις πόλεις. Το έργο ολοκληρώνεται με το κεφάλαιο για το Ερέχθειο, στο οποίο παρουσιάζει λεπτομερώς το μνημείο (μυθολογικό και ιστορικό παρελθόν, με πληροφορίες από τους Παυσανία, Βιτρούβιο, Διόδωρο, Ηρόδοτο, Πλάτωνα, Ευριπίδη, Πλούταρχο κ.ά.), περιγράφοντας παράλληλα την αρχιτεκτονική του και τη γλυπτή διακόσμηση, ενώ τα σχέδια της έκδοσης συνοδεύουν επεξηγηματικά κείμενα. Το σύνολο αυτό αποτελεί πολυτιμότατη μαρτυρία για την κατάσταση, στα 1819, του δεύτερου σε σημασία μνημείου στην Ακρόπολη. Σύνταξη: Ιόλη Βιγγοπούλου
Συλλογή
Ελληνική Βιβλιοθήκη - Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης